มันเป็นเพียงวันนี้เท่านั้นเอง

เวลามืดคนมักจะพักผ่อน 
ไม่รู้ร้อนรู้หนาวนั่งหาวหวอ 
ขยับตีนกลัวเตะสะดุดตอ 
นั่งตัวงอรอฝันตะวันแวว 

หนวกต่อเสียงร่ำไห้ในคืนหิว 
บอดต่อทิวคนทุกข์ที่ทอดแถว 
ใบ้ต่อถ่อยอธรรมมวลไม่ทวนแนว 
โอ้มืดจริงยิ่งแล้วหนอยุคนี้ 

เราคือคนไม่ท้อต่อความมืด 
คือพันธุ์พืชผู้กบฏต่อภูตผี 
ตาไม่เห็นทางหรือมือเรามี 
คืบไปทีละก้าวเราคลำทาง 

นานไหมหนอจะทอแสงตะวันใส? 
ยากลำบากเพียงไหนอะไรขวาง? 
เราเมื่อยเหน็บเจ็บร้าวเราครวญคราง 
เราเคว้งคว้างหงอยเหงาเราเพลียใจ 

ระหว่างการเดินทางอ้างว้างนั้น 
มือต่อมือพบกันดังฝันใฝ่ 
ใจต่อใจผูกมิตรสนิทใน 
เธอคือใคร? เป็นใครในเส้นทาง? 

คือนักบวชบำเพ็ญโพธิสัตว์ 
คือนักปฏิวัติพลิกโลกกว้าง 
คือผู้ใฝ่ความรู้ผู้แคลงคลาง 
คือผู้บุกเบิกถางหนทางจร 

กัลยาณมิตร 
สมญานี้ชวนสนิทสโมสร 
ซึ่งซ้ายขวาเหลืองแดงแบ่งข้างตอน 
ก็เพียงมายาหลอนรำคาญใจ 

ล้วนคือสามัญชนสูงสง่า 
ล้วนเกิดมาเป็นมนุษย์สุดยิ่งใหญ่ 
ล้วนผู้ที่ไม่ท้อต่อทุกข์ภัย 
ล้วนนักเดินทางไกลไม่รอรี 

นักเดินทางประกาศป่าวข่าวความฝัน 
ด้วยสองมือจะปั้นสุริย์ศรี 
ความมืดดับอับแสงแห่งปฐพี 
มันเป็นเพียงวันนี้เท่านั้นเอง

It’s just this day, only today

People yawn as evening comes 
As their resting restless
Feet avoid the thorns
They hunch over dreams waiting on dawn.

Deafened to the cries of starving nights
Blinded to the lines of suffering sights
Muted from shouting against the flow of crimes
Today, what darkened times!

We are those unafraid of darkness
Rebel flowers who combat misery
Not seeing with eyes but our hands
Bit by bit forging new trails.

How long before the dawn comes?
And how rough must the path be?
We ache, we ache, exhausted and howling
Lonely cries, lost and low.

On a desolate journey
Our hands join as we once wished
Our hearts befriend anonymously
Who are you? And heading where?

A seeking Buddha-to-be
A burning revolutionary
A philosopher, a skeptic
A pioneer walking the unwalkable.

‘Friend’,
This word of such warmth
No matter your side: left or right, yellow or red
They are just illusions haunting your heart.

All noble commoners
All mortals with higher grace 
All undaunted by fear and threat
All travelers who refuse to wait.

They sing their dream
With both hands shaping the sun
Though darkness smothers earth’s light
It’s just this day, only today.

นวัตคำนำไทย

นวัตคำนำไทยให้เพ้อพก
คำใหม่ใหม่ดื่นดกฟังโก้หร่าน
สี่จุดศูนย์ประชารัฐยัดทะนาน
เนติอภินิหารบันดาลดล

ประดิษฐ์ไรประดิษฐ์ได้ก็แต่คำ
ของไทยทำไทยโม้โกลาหล
น้ำลายเฟ้อเต็มปากสำรากมนต์
กลิ่นคละคลุ้งฝูงคนนะจังงัง

28 มีนาคม 2560

Invendiction for Thai

“Invendiction” for Thai delusion
Provides new terms with fascination.
“Four point zero”, “State-Populism,”
“Legisracle” drives all mechanism.

Invendiction invents its own diction,
A Thailand-only, coining confusion,
Spewing out its gibberish chants,
Luring people into rhetorical trance.

March 28^th, 2017